27 juni : naar Hartlepool

Hoe we ook rekenen, het komt niet uit : we moeten rekening houden met het draaien van de brug in Whitby, de hoogte van het tij in Whitby, de draaiuren van de sluis te Hartlepool, gecombineerd met de diepte van het aanloop kanaal. Ofwel zijn we te vroeg, ofwel te laat. In de ‘Big Mac’ vinden we echter een zinnetje, dat je voor een short stay terecht kunt in Victoria Harbour, de commerciële haven van Hartlepool. Dat verandert de zaken – we nemen de laatste brug van 7 uur ’s morgens en stomen wreed op ’t gemak naar Hartlepool. Je raad het nooit : er is weer eens geen wind of telt 1,4 knoop recht op kop ook mee ? Zo’n kleine vijf uur later mogen we na wat gepalaver met de verkeersleiding de Victoria Haven binnen. We pikken een plaatsje aan een vrije stijger in de kleine marina die daar ondergebracht is. Alle leden van de plaatselijke jachtclub zijn buitengewoon vriendelijk. Eén voor één komen ze ons vertellen dat we welkom zijn en dat we op de plaats liggen van een grote rode vissersschuit. Wij doen telkens alsof het de eerste keer is dat we dat horen. Uiteindelijk komt de visserman toch niet opdagen en kunnen we gewoon blijven liggen tot er genoeg water staat om naar Hartlepool Marina te lopen. Eind goed al goed – omstreeks half drie liggen we vast achter de sluis en kunnen we beginnen met de boot af te spuiten (het zand dat we in Oostende geladen hebben, kappen we hier over boord) en Hartlepool te verkennen. Morgen komen de vrouwtjes, we genieten van onze laatste vrije momenten (grapje – haha).