Pornichet

Maandag is het dan weer zover. We plooien alles op, maken de boot zeeklaar en vertrekken naar onze volgende bestemming, Pornichet. Het zonnetje schijnt en even ziet het er naar uit dat we een heerlijk zeildagje tegemoet gaan. Wanneer we echter de baai uitvaren, ruimt de wind mee en komt nu vrijwel pal op de neus. Ook heeft het onstuimige weer van de laatste dagen een knobbelzeetje achtergelaten, waarin Zwerver van tijd tot tijd stil valt. Er blijft van ‘heerlijk’ niet veel over. Met wind, zee en stroom tegen hebben we dan ook bijna 7 uur nodig om de 31 mijl te overbruggen.
De jonge gasten die met hun speedboot naast ons liggen vullen het begrip ‘bootplezier’ op een originele manier in. Zij doen aan foil-boarding, het allernieuwste snufje op waterski gebied. Zij gaan bij voorkeur ’s avonds in het donker ‘foilen’, begeleid door luide, opzwepende muziek. Hun bootje is dan ook extra uitgerust met schijnwerpers en 2 kloeke luidsprekers. Wanneer ze ons over hun hobby vertellen, lekt het enthousiasme van hen af. Als ze even later met een grote grijns vertrekken, schalt de Brabançonne uit hun luidsprekers. Wij staan perplex. Zou dit betekenen dat de Franse jeugd beter weet hoe het Belgisch volkslied klinkt dan onze eigen eerste minister ?
Tegen de verwachtingen in, valt Pornichet als stadje aardig mee. We blijven nog een dagje om er wat meer van te zien en om een fietstochtje te maken langs het 7 km lange strand van La Baule. Zo laat op het seizoen (en weer eens met minder goed weer) ligt het strand er verlaten bij. Op zich is dit niet zo erg, maar dit betekent ook dat alle beach bars gesloten zijn en dit is andere koek !