Woensdag 27 mei

Zo, we zijn terug in Sables d’Olonne. Ik voel mij precies een jojo.
De tocht hier naartoe is vlot verlopen, deels op motor, deels onder zeil. Alleen onder weg heb ik de franse douane moeten ‘wegjagen’. Ze kwamen op volle zee, in een ongemerkte boot op mij afstuiven. Toch geen piraten in de Vendée, dacht ik eerst. Ze wilden langszij komen, maar met een zwel van minstens twee meter zag ik dit niet zitten. En ik had al zeker niet veel goesting om in een dergelijke zeegang mijn zeilen te bergen. Toen ik ze vroeg hun zodiac te water te laten en mij zo te ‘enteren’, volstonden ineens gewoon een paar vragen. Rare jongens die fransen.
Enfin toch ook wat goed nieuws : bij aankomst geen druppel diesel meer in de bilge, alleen het lekske olie. Als ik mij na deze controle met een goed gevoel bij de havenmeester ga melden, weet die kluchtegaard mij te vertellen dat ik maar een tweetal nachten kan blijven – druk druk druk . ’t Is nie waar hé !! Ik troost mij met de gedachte dat het een jonge gast is die waarschijnlijk niet al te veel in de pap te brokken heeft. Morgen stapke hoger dus.

Donderdag 28 mei

Na een stevig ontbijt en een lekkere douche trek ik fris en vastberaden naar het secretariaat. Na wat pleiten krijg ik dan toch een plaats voor 4 weken. Wat verder van douches en havenkantoor afgelegen, maar met alle nutsvoorzieningen en een hek dat kan afgesloten worden. Meer moet ik niet hebben, per slot van rekening heb ik voor de verplaatsingen mijn vouwfietske en bovendien lig ik hier dichter bij het centrum.
Ik heb afgesproken dat Jenny, Sofie, Sander en Emelieke mij hier komen ophalen om vervolgens van hieruit naar de Picos te reizen voor onze trektocht.
Hoe het daarna verder moet laten we voorlopig in het midden. Wij hebben gelukkig een open plan, waarbinnen alles kan en niets hoeft.
Ik moet hoognodig weer beginnen ‘petraiten te trekken’, want zo wordt het een saai verslag.