De Baltische cirkel is rond
Vandaag (28 juni) zijn we op een platte zee en met geen lovertje wind terug naar Laboe gevaren. Daarmee is de lus gesloten en is ons Oostzee avontuur afgelopen. We kunnen terugkijken op een zeer gevarieerd reisdeel : de natuur en toch wel andere cultuur van Denemarken – Kopenhagen – en vooral de prachtige Duitse Hanzesteden. Vanavond gaan we dus uit en sluiten we dit mooie onderdeel af met een etentje op restaurant.

Woendag 27 juni

Eindelijk is het zover, de wind is gezakt tot op boot toeristen niveau en weg zijn wij. Na zeven dagen gaan we met een goed aangevulde portefeuille het havengeld afrekenen. De havenmeester maakt er uitgebreid zijn werk van : ligplaats x lengte x aantal dagen; elektriciteit afzonderlijk; pand voor de sleutel in mindering brengen; enfin, na een kleine 10 minuten rekenen komt hij op een totale som van 64 euro of 9 euro per dag ! We hadden het slechter kunnen treffen. Den Dolf zijne boot laat hij uit eigen beweging nog wat krimpen, opdat die sukkelaar toch niet al te veel zou moeten betalen.
Eenmaal op zee, gaat alles vlot, hoewel de zee nog redelijk opgebouwd is na al die dagen zwaar weer – we rollen er dus weer eens op los. Een zestal uur later draaien we echter al de rede van Heiligenhafen op en kunnen we een plaatsje beginnen zoeken is de grote marina. We maken vast naast een Beneteau 46. Als we van onze avondwandeling terugkomen vragen we ons af van wie die bijboot is die naast de Beneteau ligt. Na wat beter kijken ontdekken we dat het onze “Zwerver” is.

Lubeck

Neenee, we liggen nog stevig vast te Wismar, met nog twee dagen storm voor de boeg.
Omdat we toch graag Lubeck willen zien, nemen we dan maar de trein. Ook hier treffen we een zeer gezellige oude (Hanze)stad aan. We wandelen voorbij alle bezienswaardigheden – de winkels horen daar ook bij zegt Christiane - en genieten eens te meer van een leuke daguitstap.

Wismar

Op 20 juni gooien we los voor onze tocht naar Wismar, de tweede Oostduitse Hanzestad die we aandoen. De tocht verloopt rustig en de aanloop van Wismar is zeer goed beboeid. In de haven zelf moeten we echter even zoeken voor we Westhaven marina vinden. De jachthaven is een sympathieke kleine bedoening – er is net nog plaats voor onze beide boten. Het sanitair is net en de supermarkt dichtbij. Zelfs wifi is gratis – wat wil je nog meer.
Wismar heeft een prachtige oude binnenstad, die gedomineerd wordt door baksteen gotieken kerken. We kunnen ook veel mooie oude gebouwen bewonderen en onze dames kunnen hun hartje ophalen in het gezellige winkelcentrum.
Het weer valt wat tegen zodat we hier wat langer blijven liggen dan voorzien, maar gezien de omstandigheden is dit niet al te erg. Wel besluiten we Lubeck over te slaan en van hier meteen naar Heiligenhafen door te varen.

’s Anderendaags nemen we de overzet van de marina, een mooi klassiek scheepje om Warnemunde en vandaar ook (met de trein) Rostock te bezoeken. Het is mooi weer en we genieten van onze uitstap.

Maandag 18 juni –storm op zee

Terug naar de bewoonde wereld. Vandaag maken we de oversteek naar Rostock (Travemunde) en beklemmen daarmee definitief de terugreis. Gans de voormiddag is het prachtig weer en heerlijk (motor)zeilen. Kort na de middag begint de wind echter weer eens aan te trekken en de zee zich op te bouwen. Deze keer is het menens. Nog voor we de haven bereiken hebben we met meer dan 30 knopen wind af te rekenen. De venijnige korte golven kletsen met regelmaat over de boot tot in de kuip. Kletsnat, maar tevreden veilig binnen te zijn, komen we aan. Nog geen half uur nadien breekt een hevig onweer los, met windvlagen van rond de 9 beaufort. We prijzen ons gelukkig dat we vanmorgen vroeg vertrokken zijn en dit leukertje in de haven kunnen meemaken. Terwijl ik dit schrijf is het loeien herbegonnen – zelfs hier, aan de steiger meet ik 32 knopen wind !
We kunnen nauwelijks blijven rechtstaan in de boot dus dat belooft een rustige nacht te worden.
Gelukkig liggen we in een schitterende, chique aandoende nieuwe marina met alle voorzieningen – dus ook gratis wifi om te kunnen bloggen, mailen, skypen …Na al die basic eilandjes zou je nog ontwenningsverschijnselen krijgen.

De terugreis

Op 15 juni, precies een maand na ons vertrek te Oostende, vatten we de terugreis aan.
Eerst moeten we wel terug naar Klintholm, onze springplank naar het Duitse vasteland. De tocht begint kalm, maar rond de middag trekt de wind stevig aan en bouwt de zee zich tot onaangename hoogtes op. Jerom den autopiloot kiest juist dit moment uit om te protesteren over sleet. Tot twee keer toe wipt hij van zijn pinnetje en maakt aldus dat Zwerver een flinke zwieper maak. Ik kan hem overtuigen goed te blijven werken, door het kopje te vervangen door dit van de reservepiloot en door hem te beloven dat hij een gloed nieuw kopje krijgt van zodra we een scheepswinkel vinden.
We zijn blij als we rond vier uur de haven kunnen binnendraaien. Ook nu weer bekomen we met een irish coffee in het plaatselijke restaurant – staminees zijn hier niet te vinden. We zijn niet van plan hier een gewoonte van te maken, zunne.
’s Anderendaags gaan we met de fiets naar Mons Klint, een prachtig museum over het ontstaan van de krijtrotsen en met schitterende 3D films over de voorhistorische dieren die hier voorkwamen.
Bij terugkeer in de haven vernemen we dat het morgen gaat loeien – Denemarken wil ons nog een extra dagje houden.