Donderdag 25 en vrijdag 26 juni : île de Noirmoutier

Het weerbericht ziet er goed uit – allé ’t is te zeggen : er kan gevaren worden. Omstreeks 8u30 gooien we dan ook los en vertrekken we richting l’Herbaudière op het eiland Noirmoutier. Het beetje wind dat er staat, staat natuurlijk pal op de neus, maar niet getreurd, dit is een uitstekende gelegenheid om de motor te testen (heb ik dat niet eerder ook eens geschreven). Een eerder langdradig saaie tocht wordt afgesloten met een spannende navigatie tussen ondieptes door om de haven aan te lopen. Bij aankomst hebben we geluk, een Engels jacht vertrekt net en we kunnen hun plaats inpikken. En dan komt het aller spannendste moment : het optillen van het motorluik – droog !!, geen olie, geen diesel, geen water … oef en joepie.
Vrijdag verkennen we per fiets het eiland. We vinden het beiden een mooi eiland dat palourdes en andere schelpdiertjes. Jenny praait twee van deze rakelaars en ontfutseld hen het recept voor het klaarmaken van deze lekkernijen. Het stadje Noirmoutier biedt een leuke variatie van cultuur en winkelmogelijkheden en overal kom je prachtige, witgekalte huisjes tegen, sommige in ware villa stijl. De mooiste hebben bovendien uitzicht over een van de vele mooie baaitjes. We beleven dan ook een aangename namiddag.

We zijn net terug van een heerlijke trektocht door de Picos de Europa. De Picos staan bekend om hun natuurschoon en hun woeste hooggebergte. Van dit alles hebben we de afgelopen dagen dan ook met volle teugen genoten. Dank zij de voorbereiding die we thuis deden konden we redelijk makkelijk de soms wel zware wandelingen aan. Hoogtepunten waren :
De steile klim langs smalle bergpaden en door de sneeuw naar de Vega de Uriellu, de berghut gelegen aan de voet van de Pico de Uriellu.
De omwandeling van Sotres, het hoogst gelegen dorp van de Picos met prachtige vergezichten en een flora die uitbundig in bloei stond.
De moeilijke afdaling langs smalle steenpaden en diepe ravijnen naar het dorpje Bulnes dat tot 2000 alleen te voet bereikbaar was.
Morgen vertrekken Sofie, Sander en Emelieke terug naar huis. Ook wij kloppen het stof van Zwerver en trekken verder.

Woensdag 27 mei

Zo, we zijn terug in Sables d’Olonne. Ik voel mij precies een jojo.
De tocht hier naartoe is vlot verlopen, deels op motor, deels onder zeil. Alleen onder weg heb ik de franse douane moeten ‘wegjagen’. Ze kwamen op volle zee, in een ongemerkte boot op mij afstuiven. Toch geen piraten in de Vendée, dacht ik eerst. Ze wilden langszij komen, maar met een zwel van minstens twee meter zag ik dit niet zitten. En ik had al zeker niet veel goesting om in een dergelijke zeegang mijn zeilen te bergen. Toen ik ze vroeg hun zodiac te water te laten en mij zo te ‘enteren’, volstonden ineens gewoon een paar vragen. Rare jongens die fransen.
Enfin toch ook wat goed nieuws : bij aankomst geen druppel diesel meer in de bilge, alleen het lekske olie. Als ik mij na deze controle met een goed gevoel bij de havenmeester ga melden, weet die kluchtegaard mij te vertellen dat ik maar een tweetal nachten kan blijven – druk druk druk . ’t Is nie waar hé !! Ik troost mij met de gedachte dat het een jonge gast is die waarschijnlijk niet al te veel in de pap te brokken heeft. Morgen stapke hoger dus.

Donderdag 28 mei

Na een stevig ontbijt en een lekkere douche trek ik fris en vastberaden naar het secretariaat. Na wat pleiten krijg ik dan toch een plaats voor 4 weken. Wat verder van douches en havenkantoor afgelegen, maar met alle nutsvoorzieningen en een hek dat kan afgesloten worden. Meer moet ik niet hebben, per slot van rekening heb ik voor de verplaatsingen mijn vouwfietske en bovendien lig ik hier dichter bij het centrum.
Ik heb afgesproken dat Jenny, Sofie, Sander en Emelieke mij hier komen ophalen om vervolgens van hieruit naar de Picos te reizen voor onze trektocht.
Hoe het daarna verder moet laten we voorlopig in het midden. Wij hebben gelukkig een open plan, waarbinnen alles kan en niets hoeft.
Ik moet hoognodig weer beginnen ‘petraiten te trekken’, want zo wordt het een saai verslag.

Dinsdag 26 mei - Royan

Eerste werk : Sablaise Nautique opbellen. De eigenaar gaat met zijn mecanicien overleggen en belt mij later terug op. Ondertussen raad hij mij aan de boel zo goed mogelijk op te drogen en de motor een uur of twee te laten draaien. Zo gezegd zo gedaan. Het diesellek vind ik zelf : er druppelt mazout langs de ontluchtings schroef. Een nieuwe pakking steken en klaar is kees. De olie begint pas te verschijnen als de motor goed warm is. In het namiddag gesprek met Sablaise Nautique geef ik dit door als uitleg. Klantvriendelijk als ze zijn willen ze het werk onder garantie overdoen, maar dan moet ik voor volgende week dinsdag, wanneer ze mij op de rol kunnen zetten, terug in les Sables zijn.
Ik ga wat rondwandelen in Royan en doe meteen wat boodschappen. Terug aan boord bak ik een broodje en ga ik met de laptop de weerberichten ophalen. Het ziet er goed uit voor morgen, ik kan terug vanwaar ik kwam. Hiermee mis ik wel mijn start en moeten we andere afspraken maken voor onze trektocht naar de Picos. Jenny is op de hoogte en regelt het nodige aan het thuisfront. We zien later wel verder.
Geen foto’s deze keer – ik ben niet erg ‘in the mood !’

Van Sables d'Olonne naar Royan

Wind : variabel 2 tot 4 – mer peu agitée – 1,5 a 2m zwel uit NE
Om 5u30 gooi ik los in les Sables. Het is nog donker als ik al vertrek en toch heet dit pleziervaart. Er staat weinig of geen wind, maar geen nood : ideaal om de motor eens uit te testen. Na een uur of 9 pruttelen bereik ik dan ook keurig op tijd de 2a uiterton van de Gironde. Als ik twee uur later de aanloop van Royan opdraai, pakken donkere onweerswolken zich samen. De wind trekt ineens op naar 25 knopen, maar toch kan ik even later met hulp van een vriendelijke zeiler veilig aanleggen. Net op tijd ben ik zo aan het denken, als ik ineens, uit het niets, een ongelofelijke plensbui in mijn nek krijg terwijl ik nog met mijn lijnen bezig ben. Als een verzopen rat kruip ik aan boord. Daar wacht mij een tweede onaangename verassing. Als ik het motordeksel optil zie ik een mengsel van olie en diesel in de bilge staan. Miljaarde, miljaarde. Ik baal mij te pletter.
Uit kolere kap ik een ferme gin in mijn kas, daarna ga ik wat wandelen om te kalmeren en tenslotte kruip ik moegebaald om half tien in mijne kip.

Sables d'Olonne - zondag 24 mei

Vandaag vertrok Jenny terug naar huis. Na een klein weekje flink doorwerken hebben we samen onze "Zwerver” weer vaarklaar en bewoonbaar gekregen. Natuurlijk was het niet alleen werk, kommer en kwel. We hebben van de gelegenheid gebruik gemaakt om ons nog onbekende hoekjes van les Sables te bezoeken en de plaatselijke neringhouders wat te sponsoren.
Verleden woensdag kwamen hier bovendien onze Engelse vrienden van “Salifi” aangewaaid. Speciaal om ons te zien zijn ze van La Roche Bernard, waar ze een ligplaats hebben, naar hier toe gezeild. Zo hadden we meteen weer gezelschap bij het aperitieven. Na een reparatie in hun mast, waarvoor ik wat gereedschap en reserve onderdelen van Zwerver gebruikte, nodigden Bob en Maggie ons uit voor een schitterend drie gangen menu aan boord van hun Salifi – we hadden een heerlijke avond samen.
Gisteren zijn we met z’n allen naar de prijsuitreiking van de Vendée Globe getrokken. Een multimedia spektakel van jewelste, met vuurwerk en al. Zomaar eventjes 120.000 mensen kwamen hiervoor op het strand van Sables d’Olonne samen.
Maar nu zijn ook deze vrienden terug naar hun stek vertrokken. Het begrip ‘solo’ begint zo langzamerhand door te dringen. Wanneer het weer het toelaat kan ik morgen aan m’n eerste tocht beginnen – straks maar eens de meteo van het internet plukken.

Weer in de startblokken

Een tripje over en weer naar les Sables d'Olonne - een drietal dagen wrijven, waxen, schuren, schilderen, prutsen ... en Zwerver is weer klaar voor nieuwe avonturen. Alleen moet er nog een pakking vervangen worden in de motor, maar dit laat ik aan 'Sablaise Nautique over. Die mensen hebben overigens tot nog toe keurig werk verricht.

Op 15 mei gaat de boot terug in het water. De vertrekjeuk wordt er niet minder om.